Stadtkyll

Dag 3

Vrijdag 1 juli 2022. Na een leuk verblijf in Roetgen reizen we af naar Stadtkyll. Het is bewolkt maar er is toch ook regelmatig zonneschijn. Het is 19 graden. De rit door de bossen van het Nationaal Park Eifel is prachtig. De weg heeft enkele pittige haarspeldbochten, maar Herman heeft de wagen goed onder controle en hij geniet zichtbaar. Soms mag er 100 km per uur gereden worden. Gek genoeg ook op slingerwegen door het bos waarvan wij zeggen dat 50 km al te hard is. Een paar fotostops mislukken omdat er eigenlijk toch geen uitzicht blijkt te zijn. We rijden door de plaats Schleiden en daarna komen er wat rechtere stukken weg.

Na anderhalf uur bereiken we Stadtkyll en verkennen we het plaatsje. De lucht is een beetje dreigend. En dat is jammer want onze foto's worden op deze manier een beetje somber. Maar de kerk en de Chinees zijn goed te zien door de fel gekleurde randen en muren.

Bij Café-Bäckerei-Eiscafé Doppelfeld drinken we koffie en smullen van apfelstrudel. Na een tip van een medewerkster wandelen we naar het stadspark. Eigenlijk niet zo bijzonder. Opvallend is wel het grote hotel dat aan het park grenst.

Om 13:00 uur kunnen we bij Landal Wirfttal terecht waar we een huisje hebben gehuurd voor een week. We hebben echter nog een half uur te overbruggen en besluiten alvast wat boodschappen te doen. Dat kan bij ReWe of Edeka of de Aldi, maar Herman wil naar Lidl. Ook goed… als ze maar brood en kaas hebben. Na de boodschappen komen we aan bij huisje nr. 121. Helemaal achter op het grote terrein, aan de buitenkant. De weg loopt best wel steil omhoog. De woning is een wit, vrijstaand gebouwtje onder de bomen met 4 treden naar de voordeur. Binnen is een halletje, twee slaapkamers, wc en badkamer. Dan 4 treden naar beneden voor het woongedeelte met eethoek en keuken. Buiten een terras met tafel, stoelen en parasol. Alles vertrouwd omdat we vaker bij Landal een huisje huren. De auto staat tegenover de woning, aan de rand van de weg. Bedden opmaken, tassen uitpakken en koffie drinken. Daarna probeert Herman te zonnen, maar de bewolking wint helaas. Met een notitie over het ontbreken van wat serviesgoed en een koekenpan loopt hij naar de receptie. En dat valt tegen! Hijgend komt hij terug en laat weten dat het te voet te ver en te steil is. Bovendien is het terrein erg onregelmatig. Niet te doen als we in het parkrestaurant hebben gegeten. De koekenpan ligt trouwens waarschijnlijk in de oven. En dat klopt! Logische plek toch?

Met de auto naar het restaurant dus. Gezellige inrichting daar en de keuken blijkt voortreffelijk te zijn. Leuk personeel en vlotte bediening.

naar boven           vervolg